Historia Szkoły Podstawowej nr 3 w Bytomiu

Informacje dotyczące historii obiektu, w którym aktualnie mieści się Szkoła Podstawowa nr 3, są znikome i niepełne. Jedynym pewnym źródłem wiedzy o  najdawniejszych dziejach budynku jest zamieszczony w prowadzonej od 1945r. kronice szkoły artykuł z „Głosu Nauczyciela” z grudnia 1960 r.  Z informacji zawartych we wspomnianym artykule wynika, że w budynku zlokalizowanym przy ulicy Strażackiej od roku 1874 mieściła się katolicka, żeńska szkoła powszechna, którą przeniesiono z budynku poklasztornego. Szkoła wybudowana została z inicjatywy ówczesnego burmistrza Küpera, który dokonał uroczystego otwarcia. Ze względu na wzrost liczby dzieci niedługo później utworzono w tym samym budynku drugą równoległą szkołę żeńską, którą przeniesiono w roku 1882 do własnego budynku. W latach  późniejszych szkoła została przekształcona w szkołę koedukacyjną, która liczyła wówczas 19 klas, 15 nauczycieli, 4 nauczycielki i 1100 uczniów. 

W okresie międzywojennym patronem szkoły był Bruno Arndt (nauczyciel, pisarz, poeta urodzony w Bytomiu). Prawdopodobnie to on był kierownikiem szkoły od 1906 roku. W 1925 roku kierownikiem placówki, której w 21 klasach pobierało naukę 935 uczniów, został Joseph Kroker. Od października 1933 roku do Wielkanocy 1934 roku trwała rozbudowa budynku. W tym okresie od strony południowej dobudowano nową część mieszczącą 4 klasy, pokój nauczycielski, gabinet kierownika oraz mieszkanie woźnego, przygotowano klatkę schodową oraz postawiono murowane ogrodzenie dziedzińca szkolnego. W roku 1937 rektorem placówki był Ullmann. Była ona wówczas szkołą katolicką liczącą 18 klas, 16 nauczycieli i 921 uczniów. W tym samym czasie mieściła się tu również Szkoła Specjalna nr 1 pod kierownictwem Breitkopfa. Zajęcia lekcyjne z 179 uczniami uczęszczającymi do 8 klas prowadziło 7 nauczycieli.
  

Wkrótce po wyzwoleniu Bytomia – 23 marca 1945 roku pan Mieczysław Brzychczy otrzymał polecenie zorganizowania Męskiej Szkoły Podstawowej nr 3 i został jej kierownikiem do roku 1968 (z niemal roczną przerwą w latach 1945/46 kiedy to obowiązki dyrektora pełnił Józef Hwatyński). W drugiej części budynku rozpoczęła działalność Żeńska Szkoła Podstawowa nr 19 pod kierownictwem Karoliny Maciuby, która pełniła swe obowiązki aż do 1968 roku.

Powojenny okres istnienia szkoły był bardzo trudny.O problemach związanych ze zorganizowaniem pracy i nauki pisał w kronice szkolnej jej ówczesny kierownik Mieczysław Brzychczy. Najważniejszym zadaniem było odgruzowanie i uporządkowanie obiektu. Budynek przedstawiał się w opłakanym stanie. Jedno skrzydło budynku zostało bowiem poważnie uszkodzone podczas nalotu. Wszędzie zalegały sterty gruzu, kamieni i szkła. W większości sal nie było szyb w oknach.

Pomimo wielu przeszkód i piętrzących się trudności już 16 kwietnia 1945 roku odbyła się uroczysta inauguracja roku szkolnego. Poprzedziło ją krótkie nabożeństwo, w którym wzięli udział nauczyciele i uczniowie. Pełniący do roku 1968 obowiązki kierownika Męskiej Szkoły Podstawowej nr 3 pan Mieczysław Brzychczy włożył wiele wysiłku w odbudowę, zagospodarowanie i rozbudowę powierzonego mu obiektu. Zadbał również o zorganizowanie zajęć dla młodzieży przerośniętej, która w okresie wojny nie mogła ukończyć szkoły podstawowej. Mając na względzie właściwy rozwój intelektualny młodego pokolenia utworzono koedukacyjne klasy wyrównawcze, do których uczęszczała młodzież z całego Bytomia. 25 maja 1963 roku Szkole Podstawowej nr 3 zostało nadane imię Władysława Broniewskiego. Uroczystość uświetniło odsłonięcie w zajmowanej przez szkołę części budynku tablicy pamiątkowej z popiersiem patrona.